И наспроти чувството на недофатлива празнина, сè уште се насетува по некоја потајна истовремено во карактеристичниот гест, движење или во говорот кај другиот, што само ја потенцира дистанцата меѓу некогашното и сегашното.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Па ние се знаеме речиси од моето доаѓање тука, во Париз.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)