Неговото дело Pop (1993) всушност е восочна фигура која, посебно во лондонските услови во коишто живее Турк, упатува кон достигнување на бесмртноста згрижена во Музејот на восочни фигури како популарно музејско собиралиште, далеко попосетено од кој било друг лондонски музеј. 13 Наведено во Sarah Kent, Shark Infested Waters, стр. 16. 14 Види Марина Мартиќ, „TRUSTNO1“, New Moment 5, пролет 1996, стр. 94-5.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
За разлика од тоа, последниот уметник во овој преглед, Gavin Turk (р. 1967) во потполност им се подредува на прашањата на популарноста, на популарната иконичност, без осврт кон самиот медиум кој е само безлично средство, веќе проверено како неуметничко.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И самото лице на Дикинсоновиот вонземјанин веќе е видено во некои филмови (нпр. Communion) коишто очевидно се работени по слични упатства. Alien abduction syndrome помалку е присутен во католичките земји (каде што укажувањето на Девица Марија и понатаму се покажува како проекција на слични неврози), а едновремено портретот на Дикинсон е икона што одговара на едно пробивање на протестантската иконокластична свест.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)