Ќе имаше кој да те полева наутро, да ти го прифаќа кожениот качкет кога го симнуваш од главата“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
- Нека седне – се јави повторно студениот глас на грофот. – Слободен си – му се обрати потоа на службеникот кој со увежбано движење на рацете го заглави кожениот качкет ниско над челото и излезе.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
„Васј“, ми вели. (Слушај го, те молам).
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Перото на Грофот продолжуваше да крцка везејќи по листот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)