козји (прид.) - патека (имн.)

„Нема да се качуваш по козја патека на колена, чедо божје“, го слушам како ме охрабрува во подвигот со наслов: „Бог не ги љуби само оние чиј адут е дека биле имот единствено на еден маж“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
До него води козја патека што се губи во густата шума.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како да очекувала најпосле да се спушти по козји патеки нејзиниот врсник Лозан Перуника, да остане крај неа или да ја поведе кон невиното синило на далечините.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш тие поминуваа по козји патеки, кои сега се претворени во автомобилски патишта послани со асфалт.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Над свиокот од тесната козја патека – висока карпа. Од неа се распостелува широка глетка на околните ридови и трапишта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кукулино; таа плитарска тврдина на маченици и вдовици, ја посвоило немата Ганка, да ора, да сее, да копа и да окопува со другите жени и во предвечерните часови да стои осамена и да гледа кон планините.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа се тесни стрмни козји патеки кои се издигаат од три страни угоре за влез во селото, се пробиваат низ густата дабова, букова и борова шума, се додека не се подрашират горе на висорамините, правејки така трон и на тој трон, на тој врв, меѓу трите висорамнини вгездено е селото.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Живи сведоци тврдат дека секоја вечер, во колона од 300 до 500 товарени правда го газеа патот и козјите патеки од Руља преку Брезница, Смрдеш, Лобаница, Крчишта, Новоселени, Шак, Ревани, Калевишта, пренесувајќи го до складиштата во Пиљкати, Јановени, Слимница, Омоцко и Тухуљ или директно до борбените позиции.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)