Ќе се сетам колку бевме среќни кога се поштевме како Коста и Атина Папастојку.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И беше мачно, о боже, колку беше мачно да се повлекува тажна линија меѓу сите тие мириси и струи, меѓу окца и младици, меѓу свирки и светлини.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)