Луѓето киваат и гледаат колку место им зафаќал Сталин, колку многу место што не го знаеле.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Колку многу поубава би била да имаше боја на лицето, пополничко тело, исполнети и заоблени раце, пополнети колкови и бедра.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
- Мамо, мамичке, колку многу те сакам, само да знаеш, - ми излетува одненадеж голема нежност и се втурнувам во неа, да ја гушкам и да ја бакнувам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Колку многу ѝ беше тешко од тоа студенило на стаклото и од таа самотија.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)