Најнапред заблагодари се. Потоа причекај.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Пред десетина години, кога се уште непознатото во театарот го анулирав со конкретни примери позајмени од теоријата и сценскиот практикум по софиските едукативни центри и театри, во едно неделно поладне гарнирано со млеко во тетрапак и балканска меланхолија, тогашниот мој „сокафезник“ цимер, Митко, сега веќе граѓанин на Лондон, ме праша: - Ја познаваш ли Роза Радичкова? - Која е таа?
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Се разбира, и како што следува, ваквиот совет беше проследен со конкретен пример: - Ако си гладен и ако те поканат да седнеш на преполна софра, не мораш веднаш да се стрчаш да седнеш.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
88. И овде Мисирков тргнува од најконкретните примери што ги знаеле и сите негови слушачи на предавањево пред МНЛД: Ниеден Бугарин од Бугарското студентско друштво не замина да зема учество во Илинденското востание, туку само некои членови на ТМОК – Македонци, па дури и Руси, некои од кои и загинаа во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Меѓутоа, Хундертвасер не останува на метафората за прекинатиот тек „од серењето кон храната“, туку дава и конкретни примери за повторно затворање на тој еколошки круг.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)