Времето како четврта димензија на просторот, немоќта на човекот во трката со времето, богатата симболика на бројот четири..., се само некои од можните лавиринтски патеки, кои се отвораат пред читателот при средбата со оваа проза.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
И повторно алузии на времето, кое набаре запира токму преку и низ раскажувањето...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)