Името на делото повторно упатува, како и во раните дела, на специфичниот, негирачки однос кон традицијата (“традиција која секогаш била традиција на рушење на традицијата”).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тоа сугерира точен, прецизен, одлучен и ладен стил на изведба”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ова, според зборовите на пијанистот Џон Тилбјури, “го упатува изведувачот кон описот на звукот кој треба да се чуе.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)