лев (прид.) - рамо (имн.)

Бранчето на левото рамо уште ми дошепнува дека сака вардење од змијолики насмевки и од врели бакнежи за среќен роденден.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
На челото голем пивтосан струп, а на левото рамо рој муви.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Седиш на градска плажа и поред тебе вештачка палма ти го гали левото рамо, а позади тебе љангар од парк ти моча у квази морскиот песок и дур пиеш секс он д бичот за 230 денара и се осеќаш ко у Мајами бич од другата страна на Вардар загледуеш цигани како собираат пластични шишиња, а после те маа параноја дека чичкото од америчка амбасада те зумира одозгора и ти ѕирка у купаќи.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
На челото е умот (Отецот), значи, со здрав разум, во срцето е црквата, домот на Синот, значи со здраво, чисто срце, десното рамо е силата (Светиот Дух), значи, со цврсти раменици, тој да ни ги крепи рамениците, да бидеме исправени, зашто рамениците ни го крепат целото тело, и на левото рамо кажуваш Амин, нека биде така!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Андон беше висок, со долги раце до коленици, со нескладна конституција, најмногу заради вродената мана левото рамо видливо да му биде поткренато во споредба со десното, при што крупното тело, со нагласена комбинација на испупчени коски и разиграни мускули, смешно му беше свиткано на десно.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кога десната рака ја довлекува земјата, тој се свртува на левото рамо, потоа - на десното.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Султанот се наведе и со двата прста го фати за левото рамо, го исправи и го поведе кон еден од диваните и седна, a Суљо пак клекна пред него сиот затресен: – Е кажи, синко, кажи!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Почувствува допир врз левото рамо.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Колку што почесто на левото рамо ти се откриваше прерамката, боја чоколадна, толку во воздухот што среќно си го делевме се множеа нечитливи пораки: среде ловостој, започнала новата сезона на ловот, на пример.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)