Кога сакаш да си буден, сонот некако полесно ти капе леплива смола меѓу клепките, кога зеваицата ќе почне да се реди од човек на човек, по снагата се разлева топлина, недовршена мисла се смрзнува и остава зад себе празнота.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Како сите порои да минуваат низ ова село, кај и да стапнеш пропаѓаш до коленици во густа леплива смола.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)