Сега, и откорнувањето на стеблата среде летна луња не го забележувам.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
И наеднаш врне дожд тој тече по долгите опуштени лисја на црешата трепери по ливчињата на јасиката го мекне липиното цвеќе и тремот станува трем на шумска колиба сред летна луња.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)