Дека неговиот литературен текст на безброј места се пресекува со реалноста, која е надвор од него, е факт лишен од секаква контроверза.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Во теориски жар веднаш се обидовме посебно да го лоцираме овој проблем во философскиот контекст, за ова прашање обрзувачките теориски расправи помеѓу Жак Дерида и Јирген Хабермас.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Всушност обратно, во смело самоекспонирање Енценсбергер инсистираше не само на родовата разлика туку и на жанровскиот примат на литературниот текст, особено при споредбата со тестаментарното пишување на философите.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Воопшто не се впушташе во заводливото преплетување на философските и литературните жанрови, кои на крајот се влеваат во струјата на „општо случување на текстот“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Врз таа подлога лесно можеме да ја сумираме положбата на современата свест: од ренесансата навака дел од “духовната елита”, тнр. litterati, почнале да мислат формално- калкулативно наместо дискурзивно-историски и почнале да се изразуваат низ алгоритми наместо низ литературни текстови.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Во оваа прилика не навлеговме во Ќосиќевите спорни излети во политиката и полемичкото тежиште го ставаме на неговата еминентно писателска пракса.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Состојбата на современата свест можеме на таа основа да ја збиеме некако вака: веќе од ренесансата наваму дел од „духовната елита“, litterati-те, почна да размислува формално-калкулативно наместо дискурзивно-историски и започна да се изразува во алгоритми наместо во литературни текстови.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Нашето повикување на деконструктивистичкото нивелирање на родовата разлика помеѓу философскиот и литературниот текст не наиде на одобрување.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)