Посакуваната, смислената толеранција е израз на одредена моќ, убедување и чувство за комплексноста на вистините и почитта кон другите.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Таа смена е само логична последица и се бара од околностите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Според неговото мислење таквата слабост е карактеристична токму за современата толеранција, што не е ништо друго туку последица на стравот и бегањето од непријатности, што се логична последица на несогласувањето.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
На слични мисли налетуваме и кај другиот голем класик на културните студии Raymond Williams во делото Culture and Society 1780-1950 (1958), каде што ја проблематизира збрката до којашто доаѓа при употребата на зборот еднаквост: “Единствената еднаквост што е важна и возможна е еднаквоста на постоењето.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Прогресот по себе е прифатлив, но кога ќе се манипулира со неговите пораки, кога погрешно ќе се накалемат идеологиите, тогаш несреќата е логична последица...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)