македонски (прид.) - карактер (имн.)

Постапката на Татарчев и Матов: за Илинденското востание големите сили да ги информираат во Бугарија била осудена од Шатев како акција којашто ќе му штети на вистинскиот сенароден македонски карактер на Востанието и ќе го претстави овој сенароден чин како да е дирижиран од бугарската влада.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А до кога едни Македонци се кажуваат патријаршисти, други егзархисти: едни Бугари, други Срби, трети Грци и го бараат покровителството кај различни балкански држави, давајќи им со тоа право да се бркаат во македонските работи, до тогај не може да се мисли за општо востание: до тогај ќе биде само парцијално: со бугарски, српски или грчки, но никако не со чисто македонски карактер.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)