Земјата има големо сеќавање и не случајно и Хлебников ќе извика за руската и македонската патека на светот кон Исток. Ad patres, значи, ad patres, зашто кај и би нè познал без историските лузни на нас што ги носиме?
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Ad patres, ad patres Има еден коњ, скока од рид на рид и од век во век, ноќем вишти под ѕвездите на Азија, утринум гребе, раскопува, ги буди оние на чии бедра вземи сè уште болскотат нивните сјајни мечови и го раздиплува големото македонско писмо - како единствена насока на Европа кон Исток.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)