Го избрав театарот. На македонскиот театар му е потребен некој кој со остроумните решенија ќе го хуманизира, ќе го елитизира, ќе го естетизира, ќе го морализира...
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
- Тоа е господинот Хорацио Цвикало лично, нејголемата ѕвезда на македонскиот театар. Замисли, миличок, ЅВЕЗДА!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Да, ова побелено, безабо, испиено старче беше Ѓорѓи Прчев, големиот актер на повоениот македонски театар, необјасливо исчезнат од својата комфорна куќа на Водно, сега пред смрт во скромна католичка болница за сиромашни во далечната Индија.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)