мал (прид.) - дете (имн.)

Одеше кон една добро позната куќа во која живееја неговите поранешни пријатели; две мали деца спиеја таму во иста соба, а во соседната спиеја родителите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Забележа дека не оди кон гробот и неочекувано се насмевна.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
По улиците се зададе мало дете. Облеката му беше искината.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога го купи првото стерео радио се радуваше како мало дете.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Сакав да му се извинам, ама сега е доцна не може да ме чуе, продолжи да ми објаснува низ солзи. - Затоа се расплакав.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сакаше да биде со нас. Да муабетиме. Се смееше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Солзи се слеваа по неговото лице како на мало дете.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На креветот во дневната соба пред да падне во постела седеше врз гума за пливање како мало дете кое уште не проодело за да не се преврти на едната или на другата страна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кавгата настапи со првата лонг плеј плоча на Бело Дугме!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Се разбира, во Париз никогаш не може да се види само куче - тоа секогаш е со својот стопан, а помалите се носат в раце и се негуваат, како и малите деца.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Соколе се покорува како мало дете, сака да биде свој, а не може, има некаква безмилосна власт во оваа мала бела рака, што така меко го допира.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Не одам, - се спротиви девојката. Но тој тогаш ја зашлака како што се шлака мало дете и таа сета потресена тргна горе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој се притиснува на земјата, и му се чини дека не свири, ами како мало дете цица една јадра и слатка боска. Свири, гајдо, свири, тажи, душо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На пример: Кога таткото ќе ги обезбеди издржувањето, статусот и заштитата на семејството, мајката може целосно да ги вложи своите сили во грижата за малото дете.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Затоа е неопходно училиштето да ги научи децата да мразат, а тоа да не изгледа така, зашто нашата култура не може да ја истрпи помислата дека мали деца можат да се мразат едни со други.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„Во американските забавишта и нижите одделенија на основните училишта” -пишува Хенри -”сведоци сме на трогателната капитулација на малите деца”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тогаш се враќам дома со букет од солзи, со боја на јоргован, и фрлам по пат една по една, како во приказните за малите деца.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Тој мислеше на своите шест мали деца и на жената, што ги остави само со едно кило пченкарно брашно и малку плашици...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пашата не знаеше што му е помило - дали кога ги гледаше срните, како безгрижно си пасат или кога претрчуваа, како стрели, подгонети од ’ртките или пак кога го правеа последниот скок, по истрелот, и пискаа како мали деца. Сѐ го возбудуваше...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Водичкава е лек“ - се присети на зборовите на деда си, што тој ги изговараше секогаш кога уште како мало дете го водеше на потокот да се мие.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ги клукаш пациентите со седативи, како нашите баби малите деца со афион да не им плачат додека работат на нива, ги држиш успани како сенки, па одвреме-навреме ќе ги стресеш со некој електричен шок, божем да ги вратиш во стварноста - и тоа ти е целата терапија. Ветер и магла - таа психијатрија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ало, ало! Има мало дете внатре... Спасете го!..
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Детото е едно од најдобрите мали деца а ѕвездата е вистинска небеска убавица. Детето се вика Златко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И потем почна да ме моли; ме молеше како мало дете, целосно инфантилно; клечеше на колена пред мене, ми ги бакнуваше стапалата; рече дека бара само да му дозволам да ми го открие стомакот; дека ништо друго не бара и дека ме моли само на половина час „да му го позајмам стомакот“ (токму така рече, господин судија!); рече дека ми ветува дека воопшто нема да ме гибне со рацете; јас се смеев, оти предлогот беше луд; „Јан Лудвик“, му реков, „Ние сме возрасни. Какви ти се тие глупости?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тоа беше всушност моментот кога за првпат го изрази задоволството дека во нашиот поток нема пијавици.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Седеше и мавташе со нозете, како што го прават тоа малите деца; водата прскаше наоколу; но кога забележа дека сеуште ја гледам како да се збуни, и веројатно токму збунетоста беше причина да посака понешто и да ми објасни.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ГОРНОМААЛКАТА
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гукаат, а јас слушам! Ги дочекувам зината, дишам со тајните што ми ги принесуваат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Иван сум, Иван!“ Си ги замислував тие гласови како мали деца: уште не проодиле а шетаат лазејќи околу мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Фаерабенд и го забавува и го загрижува верувањето на некои физичари дека се приближуваат кон една „теорија на сешто“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Фјодор е повторно мало дете.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Нека си ги имаат своите верувања, ако тоа ги усреќува, но да им се вели на малите деца „Токму ова е вистината“, значи да се оди предалеку”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Неговиот пријател сликар станува и му го отвара шифоњерот кој е преполн со банкноти од по 1000 ДМ.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Зошто го отру? Тапо гледаше во мене со искокорени очи како да виѓава на мене нешто од кое се плашат малите деца.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Значи, строгиот сооднос меѓу жанровите на дискурсот, на чувствувањето, на изразувањето и на однесувањето, од една страна, и облиците на родот и на сексуалноста, од друга страна, веројатно ќе им биде на децата јасен и опиплив на едно инстинктивно, интуитивно, утробно ниво, дури и на мошне малите деца, а веројатно ќе биде формативен за нивните субјективитети, иако – како и повеќето возрасни во тој поглед – тие и понатаму се, главно, несвесни за тој сооднос и немаат никакви свесни и експлицитни начини да си ги артикулираат несозреаните перцепции и интуиции што ги произведува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа и било попусто што писателот Семјуел Дилејни – во обидот во 1977 година да си ја одгледува тригодишната ќерка во несексистичка средина во САД и очајувајќи што не можел да ѝ најде доволно сликовници со женски ликови во главните улоги – се нафатил да го менува со „бел коректор и со фломастер“ родот на животното јунак во некако андрогината сликовница што конечно ја избрал за да ѝ ја чита на малата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Делумно токму преку таквите жанрови, најпосле, децата си ги пронаоѓаат сопствениот глас и сопствената личност, си наоѓаат пристап до субјективниот израз, се здобиваат со карактер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Децата уште од рана возраст се изложени на жанровите на дискурсот, однесувањето и емоционалното изразување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Отако ги изоравме и ги посеавме нивјето и ги посадивме градињето, тогаш пак дојдоа тие, кои ни ги собраа и големите и малите деца.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Брзо, брзо, брзо, терај, терај, трчај, трчај брзо, не застанувај - се слушаа гласови кои беа надвикувани од луѓето од кои едни во трчаницата паѓаа, други ги прескокнуваа, ги газеа, се довикуваа и се бараа, се слушаше плач и врисок на мали деца и крикови на жени, рикање на говедата и блеење на овците.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Плаче како мало дете. Неговата мајка вади марамче, ги брише неговите солзи, а потоа и мрсулите кои потекуваат по неговите масивни мустаќи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Прозорецот го врамуваше тој свет таму и ме издвојуваше во некој друг свет, од каде можев да се набљудувам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некои се бркаа како мали деца по тревата, други седеа на клупи и разговараа, трети се расправаа; некои стоеја сами, замислени, или засмеани, или расплакани, или рамнодушни.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не плачи, Фридрих… Не плачи,” му вели, а потоа одново го фаќа за рака, и го поведува натаму по паркот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ноќта како мало дете ми умре во рацеве.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Пилотите исто така беа изземени, откако една климактерична жена предизвика катастрофа намерно удирајќи во зградата на љубовницата на нејзиниот сопруг, ул. 254, влез 3, стан 46, од лифтот одма лево, како одмазда за тоа што тој, сопругот, ѝ купил на љубовницата правосмукалка на вода со ХП филтер, а неа, со три мали деца и долговлакнест териер, не.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
„Па зашто вие овде легнавте?“, го праша надмениот женски глас.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Значи, тргнав послушно, ко мало дете по брат ми.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Ме легнаа, ме легнаа мене сопругата и малите деца, не легнав јас самиот. Таинство на смртта!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Малите деца сега мошне умесно учат да си ги имитираат родителите, и ако не им се попречува таа пријатна вежба, со текот на времето може да се очекува од тоа дете да израсне забавен за општеството млад човек; таквите деца обично имаат нестрашлив дух и на петнаесет години веќе се во состојба да си го претепаат таткото или да го протераат од дома.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Стоев збунет како мало дете и со погледот побарав спас од брат ми, но тој, баш тогаш, со сета страст и дрчност се нафрли врз слаткото од дуњи што на убавата тафта му го принесе домаќинката.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На тој начин, штом одбереш еден автор за свој љубимец, толку повеќе чест ќе имаш, особено ако тој е странски, напаѓај ги другите и зборувај само за него, припишувај му ги оние грешки, што тој ги нема, додавај му ги оние одлики, кои тој никогаш ниту ги имал: нема ништо попривлечно од глетката на двајца млади, како спорат за своите автори, кои не ги читале; мене честопати ми се случуваше да бидам сведок како епиграмите на Русо ги победуваа “Ноќите” на Јунг, а победата секогаш остануваше на страната на младиот човек чие грло е поздраво.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Нашите мали деца, сега големи луѓе, мезат на масата и пијат кавадаречка ж’та, па нормално стануваат сè погласни и погласни, па ќе побараат и музика, па и ќе запеат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Посветена на мене и на сите оние што како мали деца се радуваат заедно со мене на мојата среќа или несреќа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И заминуваш со нив и, додека твоето мало дете со нивното, исто така, мало дете се штипат од радост дека на одмор ќе се заедно, ти стануваш свесна дека победата е извојувана.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„А, за пушењето?“, како мало дете го прашувам, божем не знам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Претставата ја слушаше и некој кој во секој момент можеше да притрча и да ми се најде, ама уживаше исто како и јас, дури и повеќе, а буричкаше во карпите како мало дете што собира каменчиња.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Да пуштиш мало дете со поголема банкнота в продавница беше ризик од повисок ред.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ами и малите деца знаат кој месеци сет поарни.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ај да си благосоена - и рекле месеците, - и змијулчиња да вадиш од уста на секое прогооруање!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се разбира, за кум го одбрале пред да му тргне колата прудолу, а јас, јас по нивна желба сум му кум на едно мало дете кое сега, откако ме сметаат за црна овца, со страв го држат што подалеку од мене.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Стрико ми Ото многу знаеше: немаше област за која не беше добро поткован: социологија, литература, музика, архитектура, за сѐ: и навистина: знаеше сѐ и сешто.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Поправен дом во кој како мали деца учиме.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сети се, ах, ти мало дете, на таа полјанка мека вирна Потече малку чиста, свежа вода...
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Мортенија е измислена во прикаска за мали деца, - реков, со надеж дека ќе се извлечам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кога ќе се збогатиме, не ќе ја влечеме крцкавава кола како досега.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Гледајќи ја Мајка како го зема во прегратка и другото мало дете, тој тивко изусти: Јас не знаев дека ти го имаш вистинскиот клуч!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со текот на времето куќата крај реката близу Дрвеното, односно Еврејското мовче крај десниот брег на реката ни стануваше цел свет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
p.s. На асфалтот цртаме сонца, како мали деца... место кредички во боја сликаме со нашите страсти.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Домарот Милија Митровиќ се зачуди кога ме виде без Бешир, а неговата сопруга Надица, со двете мали деца крај себе, скришум се прекрсти кога ме виде!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Баба ми си рекла – зар е можно на Мила нешто такво да ѝ падне на ум, толку мало дете?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Гледа две мали деца седат на мајчиниот гроб и плачат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тие имаа само црни стада, а убави бели жени облечени во убави алишта, сѐ рачно изработени, косите собрани во пунџи, до нив малите деца и ги водеа коњите покриени со тие нивни познати јамболии.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние децата ќе отрчавме да видиме дали носи мали деца.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Една средовечна жена можеби Еврејка седеше во чамецот со мало дете од околу три години во рацете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Малото дете врескаше од страв и ја криеше главата во нејзините гради како да се обидуваше да се закопа во неа, а жената ги ставила своите раце околу него и го смируваше иако и самата беше модра од страв, за сето време покривајќи го колку што е можно повеќе како да мислеше дека нејзините раце можат да ги одбијат куршумите од него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Една млада жена скокна од под една настрешница неколку чекори пред Винстон, грабна едно мало дете што си играше во баричката, го замота утарето околу него и скокна повторно назад и сето тоа во едно единствено движење.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со целата своја појава тој наликуваше на мало дете што израснало крупно, па иако го носеше задолжителниот комбинезон, беше речиси неможно да не се мисли на него како да е облечен во синиот шорц, сивата кошула и црвената шамија на Шпионите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ти беше задоволство да играш со автоматите, се радуваше како мало дете.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Па, како мало дете со децата жалеше што се заврши тој ден.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ти во Дизниленд се радуваше како мало дете и трчаше со децата наоколу да стигнеш сè и да ги видиш разните атракции.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Со толку мало дете...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Контролорите, гледајќи ја забрзаната жена со мало дете во прегратката, помислија дека таа доцни на авионот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Очигледно, не беше вообичаено во оваа нејзина просторија да доаѓаат луѓе со мали деца.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Со мало дете. Без маж. Без работа. Без пари...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И кај може мало дете сето тоа да го разбере?...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Секретарката гледаше по Марија и нејзиното мало дете, кои си заминуваа, со големо олеснување.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Мусо-ага, водачот, како мало дете беше ги шетал со мајка си сите овие села по работа – со решета и сита – та убаво беше ги запомнил, и патиштата, и обичаите по селата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И намисли тоа да го стори со стотина, или барем со петшеесет мали деца христијанчиња, кои ќе стапат во служба кај султанот како јаничари.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Стојан ја понесе како мало дете и излезе низ вратата, a no него другите осум души, без да се обѕрнат назад да видат што стана со кадијата, Сефедина, Ајша и каданите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Па јас сум како мало дете.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЉУБА: Ох, ти си сосем како она мало дете од “Шумскиот цар”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
На Велигден рано в црква одат само старците, стариците, мали деца, момчиња што си дошле од овци, од говеда и моми што сакаат да се причестат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тоа е позната стара работа превркнам — препукнам прегач — особена унечка со телови прегос — денот после венчањето кога се пие блага ракија предотина — прежда преѕалувам — претерувам во нешто пресек —ѓутуре (спаилакот се зема ѓутуре без да се бројат снопјето) прид — пари за невестата без кои во Мариово не ја даваат родителите девојката прикрепник — мажот ми (мојот прикрепник) принова — новородено дете припрто — кусо време проведи ме (од кучката) — одбрани ме провирач — камен со дупка преку која се провираат болни и бездетни жени проводија — подарок во пари на невеста и мало дете пролетнина — пролетни посеви промрткам — не се согласувам, си пишманам проскомидија — дел од црквената литургија прочврча (сланината) — се испржи пцалт — црквен пеач пувка — врста печурка, габа која е мека и пувка кога ќе ја стегнеш со прстите пупулче — младо девојче, пупуљак пупурник — кржлаво дете, рахитично пурде — име на машко дете дури да го крстат пуст — ничии, без стопан.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Толку ѝ се намиле ова дете. А Крчо пак, инстинктивно ја почувствува оваа љубов на старата и само се умилкуваше околу неа како маче околу мало дете.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И го грабна да му ја стиска раката и да се радува како мало дете на црвено јајце.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таман го досекол, Митра, како мало дете, рипна од столчето и ѝ вели на Доста: — „најстина ќе го печа дробот од петелот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не може да ја држи, не може да ја пушти. И почна да ја гали како мало дете по косата, по образите, по вратот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
17. Намерно не ви кажав а ќе ви кажам оти од вас ништо не кријам Дека се случуваше понекогаш да се состават некои парченца Од моите соништа од циклусот за пропаднатите империи И тогаш ќе го видев Цезар како ’рчи Ако не знаевте Цезар се брои како голем светски ’ркач А неговата љубовница Сервилија Цепонис мајката на Брут После ноќното следување бегала во соседната просторија Знаејќи дека Божјиот син спие гласно И дека молежливото опоменување ’рчиш Цезаре не помага И ќе го видев Цезар како плаче како мало дете Кога ќе се разбуди испотен и сам Плаче ту за малку мајчинска нежност ту за капка врело млеко од кобила
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
10. И малите деца знаат дека се сонува и на исток и на запад И дека тие соништа напати галежно се допираат И си шепотат нешто што нема никаква врска со јавето Оти во јавето нема источно-западни галежни допири Има купишта лажни насмевки на недоветни главатари Заскитани и којзнае како стасани на врвоите на власта Лебдечки главатари со прилично празни глави Кои служат како очевидна потврда Дека некој може да стаса на врвот без да се искачува Главатари тапкароши на евтини прирачници по светска демократија Главатари кои се најочигледен историски доказ Дека она што поминало не се враќа Зашто ако беше поинаку сетики ќе се најдеше некој Кој барем од далеку ќе заличеше на Рузвелт Черчил или Сталин А зошто не на Тито или Де Гол Море викајте вие што сакате Ама ќе да беше во право оној Маркс од пабот Спанниардс Инн во Лондон Кога еднаш рече дека историјата се повторувала како фарса И викајте вие што сакате Ама од секој руски и американски вселенски брод Со голо око може да се види дека источните сонови Некако поинаку лебдат од западните За кои на исток велат дека емпириски утврдиле Дека воопшто немаат никаква сонувачка специфична тежина Толку што биле сурови реалисти западните сонувачи Источните сонувачи многу сакаат да си ги фарбаат соновите во разни бои И секој знае дека на најстраствените сонови им личи црвената боја
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Сите мали деца сакаат Пајо или Шрек или барем Скуби Ду, само син му на Родољуб сака Спајдермен!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Родителите му умреа од чумата, а него, како мало дете, го зедоа да го одгледуваат неговите роднини, кои бегајќи од чумата се населија на бачилото во планината, и каде тој кога поодрасна чуваше овци.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Често кога ќе го чуеше татка си да плаче како мало дете и да моли за ракија, нему срцето му се нажалуваше, солзи му идеа.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Бара многу работа, многу негување, вајвење како мало дете, штитење од болести, од разни марази... - отпивна отец Иларион и рече: - Тој е првиот пијалок што е јавен на земјата. И првиот лек.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А тогаш... ... Нивниот заеднички пат ги одвлече в село да видат неуредени куќи со црни стреи;запуштени и накривени ѕидишта; недоверливи ситнооки прозорци, - врз нив гнили штици, матни стакла, поцрнети стари календари; потоа: нечисти и нерамни сокаци низ кои се влечеа звуци и мириси, предчувствувани претстави за недогорени суви дрвја, кочини, мали деца, катран; расфрлани мртви предмети, ненужни и запуштени - накривени коли, одамна почнати, недоплетени огради, корита, алат; куп сонливи куќиња, кокошки, деца.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Само малите деца безгрижно играа по гумната, правеа кошарници, играа „бинек и бишка“.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Нели е лајно? - Сигурно. Огромно лајно. Со стап да не го прескокнеш - се согласив со неа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Знам, вие ќе речете дека љубопитствата од ваков вид во овие установи не се пожелни; Знам, знам, се согласувам; но треба да сфатите дека не сум јас тој што прашува туку прашува едно мало дете; Знаете, тој ваш шеф, Бунде, или не знам што точно ви се паѓа, нас, децата од нашата улица, нè качи во градската кула и тоа дури на третиот кат!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како да е некоја голема среќа мајката сама да се снаоѓа со мало дете.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Само за да ни ја покажел неговата машка гордост.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ве собрав денес овде за да го прекинеме тој ланец на порази и да видиме што понатаму.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
-Дојдоа и пак нè растераа како мали деца.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не измислувај, Анатолиј, му рекла Рајна, не сум мало дете.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Мислиш вистински дека навредив некого?“, ме прашува таа и ме гледа како малите деца кога ќе го сторат она лошто а се прават дека ништо не се случило.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За Велигден ќе донеле женски обувки, ама зимски.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа се приказни, Семјон, приказни за мали деца!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само ветуваат. Како да сме мали деца.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Насмевката ѝ вели: „Што беше тоа? На кого се жалиш? Зошто?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Галебите жално пискаа над нас како мали деца кога плачат и срцето ни го корнеа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Време е и на малите деца да им се покаже дека рицарот се мери по оптегнатата стрела и по секавичното слекување на волнени оклопи.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Нејзините сонливи очи одеднаш се ококорија.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Нејзините две мали деца - моите други братучеди, исто така машко и женско - се тискаа зад неа и се обидуваа со љубопитните очиња да ме измеркаат отаде нејзините грамадни раце.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Бизнисмените немаат време, женетите имаат обврски (мали деца и големи проблеми, лоши сопруги и магнет папучи).
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Но најстрашното за нас, малите деца, беше фактот што чудовиштето-граница се криело длабоко во езерската вода и никогаш никој не го видел.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Можеби е и разбирливо во немирното време во кое живеете да преовладала расеаноста во мигот кога сте ја пишувале бројката на факсот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сцената со козичката која не може да влезе во автобусот со кој се евакуира семејството од родното место, пред рлачот на малите деца, кои како да се разделуваат од вистински член на семејството, можеби е сама по себе метафора на трагизмот на човекот на овие балкански пространства, на трагичното чувствување на судбината...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Зошто цел живот да го браните вашиот опус како мало дете. Тоа е овде права зараза.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
А и едно мало дете ѝ додева.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Која ти е жената, ќе ме подбидуваат, вели, а јас ќе им речам: една вдовица со мало дете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се отворило некакво одделение за мали деца без родители.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Инаку, девојката имаше мало дете и беше разведена со мажот ѝ.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Бевме како некои мали деца кои постојано си одат на гости еден кај друг за да играат нинтендо или да ја пишуваат домашната за утрешниот училишен ден.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Бевме како мали деца.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Еее, уште само тоа ми требаше, си помислив, како сега да ја смирам? Дена сè погласно и погласно плачеше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А и пари не носевме со себе за да свртиме едно кругче со автомобилчињата, па така немаше што да се размислува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Разбрав, си реков помирливо во себе, и уште си реков – овие поим немаат како се постапува со мали деца, а ми се прават многу умни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тие копилиња со мали деца ќе се прават Џекови, а?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но немав избор, па се помирив и ги послушав, тајно решавајќи страшните приказни да ги одложам до Маврово, за некое време кога насамо ќе останам со Дена.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ем нема богами.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И во градинка учителката еднаш ни читаше една приказна за нив – тивко прошепоти и почна да плаче. – Тие ги грабаат малите деца и ги носат далеку од родителите – плачеше таа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Отидовме до Луна паркот. Се растрчале мали деца, пискотници и врискотници на сите страни, глава да те заболи!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да ми кажеше пак некој дека мали деца, како мене и помали од мене, седат пред тие дрвени справишта што Игбал ги нарече разбои и чепкаат со прстињата по цел ден, не ќе можев да поверувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)