На малите масички, пријателки пијат кафе, гестикулираат, се смеат, раскажуваат за нивните љубовни доживувања, за нивните женски проблеми.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Искрено речено, многу предмети и немаше: во аголот еден стар железен кревет, мала масичка со две столчиња, црн шпорет каков што јас до тогаш не бев видел, еден чуден орман, кујнски прибор на една полица и на ѕидот над креветот - неколку пожолтени фотографии.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
До прозорецот имаше мала масичка со две едноставни столчиња, на кои ногарките благо се превиткуваа во форма на Ѕ и со тоа, веројатно, се трудеа да постигнат граѓанска елеганција, достојна за една млада дама.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
На мала масичка голема вазна со цвеќе, на ѕидовите слики, во еден агол пијано; таму е Мишко - изведува нежни акорди.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
На едногодишна возраст, лазејќи по подот, удри во мала масичка на која стоеше глобус.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Само на една мала масичка во аголот имаше купче од ситнурии - лачени бурмутчиња, брошови од ахат и слично.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се врати назад во дневната соба и седна покрај една мала масичка што стоеше лево од телекранот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)