Тогаш помислувам, а без страв – паднатото лисје, дождовите, малиот парк, Градот – тоа се случува вон, надвор од мене, и молчењето на ова старо дрво за кое нема пролет што би ја чекало – и тоа е само слика наречена „затомена болка“ или „плашлива смрт“, сепак само платно со убав распоред на облиците и боите.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)