Не се работи за некакво линеарно, систематско зголемување, туку за фрагментарно, што се случува само на ниво на “бесконечно мали точки”, слично на Паундовиот концепт за фрагменти на јазик, на скулптура, што имаат “флуоресцентни детали”.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Еразмо и старецот молчејќи се тркалаа како две мали точки по патот удолу.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Деловите одговараа: ние сме мали точки.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Без да почувствуваат замор, се движеа нагоре, како две мали точки низ зеленилото, пробивајќи се полека низ густите гранки.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)