Ај да се допрашуваат, ама и севезден да ги пропагираат латинските поговорки: сѐ што имам со себе, ова бале со мало црвено веленце, се наоѓа ноќум за зглавје на жешкиот асфалт, ова пластично дволитарско шише од цоца-цола лигхт најдено пред контејнер, штоако сум бездомник – знам дека гладен може, ама жеден не може.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
По овој пат, во самарот на нашиот мал црвен коњ сместени двајцата, јас и роднината Вана, убава како ангел.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Мал црвен нос, олупен од мајско сонце, тркалесто лице под брада, стиснати усни и ниско испупчено чело.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)