Но, да бил Хегел ноќта на закопот на Џуди Гарланд оној петок, на 27 јуни во 1969 година, меѓу кралиците што се насобрале пред гостилницата Стоунвол кога онаму полицијата правела рација, можеби ќе пеел друга песна – под претпоставка, се разбира, дека воопшто знаел да пее.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но тој изнесувал битна политичка поента.
Хегел не зборувал за мелодрамата, туку за трагедијата – за Антигона од Софокле.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Токму таков ироничен однос кон машката власт, имплицирал Хегел, бил подлога на Антигониниот отпор кон законот и ѝ овозможил да си го оправда, без потреба да се повикува на никакво поопшто начело, пркосот кон државата.
Џуди Гарланд не е Антигона.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Го нагласувал ироничниот однос на Антигона кон светот на машката моќ, однос типичен за жени што, рекол Хегел, ја искривоколчуваат универзалната цел на владеењето за лична цел преку сплетки.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)