Ја насетија крвта мајчините и здивеа.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
И како да сонуваше и не веруваше дека славјанскиот јазик ни е мајчин и предедовски јазик.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Колку ли пати во ова макабрично патување, во трагикомичниот балет на сенките на водичите, во близината препознавав луѓе од мајчина и таткова рода како ми се приближуваат, но не го чинат последниот чекор до мене, а и јас останувам нерешителен на тоа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Па добро, мајчето ваше мајчино и сестра и прабаба до дете од половина кило, од каде сега вие овде, дома, кога ни жива душа од српската, војска уште не е демобилизирана, а?...
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
„Ваше височество; тие букви од јужна Кападокија се родум, од каде потекнува по утробата мајчина и пречесен отец Стефан.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)