меден (прид.) - месец (имн.)

Додека траеше краткиот меден месец на запознавањето со заедницата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Стигнав во ужасниот град и беше пладне, зеленкаво и разводнето пладне како што никогаш не се пладнињата ако не им се помогне мислејќи на нив.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Меден месец, млечна година. Сочна штрудла и масна закуска.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Ама само луда, само... Каков меден месец! 28 јануари Си мислев нешто чудно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не обрнувајќи внимание на филмот кој повеќе или помалку се одвива на платното во авионот (и кој пригодно е стопиран среде една сцена на потера со специјални ефекти), се потчукнуваме со рабовите на чашите при при­душе­ната светлина на кабината и наздравуваме на Нашата Приказна До Сега, која можеби допрва почнува благодарејќи на тоа што обајцата забележавме дека нејзиниот/мојот привлечен сосед во списанието на авио-компанијата ја гледа истата илустрирана статија - „Островски засолништа”, да речеме дека се вика - и во еден забавен разговор откриваме дека обај­цата во едно претходно животно поглавје еднаш сме престојувале во оми­леното засолниште на оној другиот, речиси иако не баш во исто време, но заправо во ист хотелски комплекс, Кајо Олвидадо, и, освен тоа - пази сега - дека обајцата во текот на тие романтични ескапади (едниот тогашен пар бил венчан, но не на меден месец, другиот бил на меден месец, но не и венчан), нуркајќи долж коралниот гебен близу до плажата сме пронашле и земале по една страница искината, одлепена или на друг начин одвоена од некој роман во мек повез и ставена во шише како повик за помош; нејзината била сува како коска, на дното на морето, во добро затворено мало шише од рум поради необјасниви причини до пола наполнето со камчиња за да потоне, а неговата парадоксално плуташе во исто така добро затворено бардаче за вино полно со морска вода и поставено на суво место високо на коралниот гребен. Quelle coincedence! Quel симпатична средба, сега кога се сретнавме!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Како ин фаца зар не си чул дека тоа е во мода?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: Но како кога мојата козметичарка е на меден месец!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не беше тоа само јазикот, беше однесувањето, беше изгледот, беше мелосот, беа обичаите, беше менталитетот, шумноста, начинот на облекување, кујната, беше Медитеранот, беше онаа нивна Шпанија и овој нивен Ориент.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)