Во однос на преведувањето, тој предлага да не се гледа во оригиналната порака, ниту во нејзината кодификација, туку во многубројните форми и меѓусебни врски низ кои таа мора да помине за воопшто да може да зборува, да реферира.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Сепак, мислам дека успехот не ме расипа... Не, не ѝ припаѓам на никаква група или на некое школо на мислење, само сум дел од една генерација луѓе коишто немаат меѓусебни врски освен што се појавија на полето на издаваштвото отприлика во исто време. Луѓето смислија десетина изрази со кои се обидоа да нѐ дефинираат, но засега не сум задоволен со ниеден.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Бидејќи поради строго конспиративната дејност на атентаторите сведоци тешко можело да се најдат, такви признанија за меѓусебните врски и конкретни динамитни акции се добивале од самите гемиџии.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
(...)Нови форми и граници чиешто значење е нејасно или 50 Бауман (и низа други теоретичари) го преферираат терминот ’глокализација’ наместо ’глобализација’, нагласувајќи ја меѓусебната врска меѓу глобализација и територијализацијата/ локализацијата како взаемно исклучиви но истовремено и заемно поттикнувачки процеси.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)