мил (прид.) - гостин (имн.)

Море нова рогузина од конец, (може да има сто јажички), оваа есен плетена; море, нов шарен постилач токму со рогузината, море тричетири перници, сега наполнета со пресна слама, па дури и по билото нафрлала нови покровчиња. Со еден збор — послано како за мили гости.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но, нели е собранија, што ќе рече пред овие мили гостинки и одбор селанки? Не ќе ја напади, па да ѝ се смеат!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Многу квечерини таа стои на патната врата да го пречека него, милиот гостин.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ете, дојдов, коџобаши, во вашето село да купам некоја свиња.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
— Со кајмак, Мече, со кајмак, еден прст, ќе му речиш на Панчета, за мили гости на Петруша!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тогаш тој пак тропна и викна: - Домаќине, тука ли си? Отвори, ти иде мил гостин!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)