Се гледаат долу езерата глатки в далечина тиха, во синило млечно и ветерот носи уханија слатки за тие што овде почиваат вечно.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Кога би дошла, мислеше на неа, само кога би затрубила со своите топли налети, една таква бела млечна и богата југовина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)