Покрај многуте нешта во романот што даваат ритам на свадбата - стожерната тема во приказната, впечаток ми остави поглавјето во кое осакатениот и во телото и во душата, Мухарем, по загубата на црвениот петел, им се придружува на Среќко и на Исмет, луѓето задолжени за погребување.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Рози ѝ се придружи на Кети, двете работеа една до друга, копаа, плевеа, пресадуваа, и им помагаа на многуте нешта што растеа, и така двете сè повеќе се зближуваа.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)