Ги посетивме сите негови многубројни пријатели, а јас насекаде се претставував со зборовите: „I am copy of Monty Cantsin. Monty Cantsin is my copy. Monty Cantsin who is speaking. I m speaking like Monty Cantsin. And who is speaking now?”, за на крајот да завршам: „I am Monty Cantsin and I am protesting against me: I am not Monty Cantsin”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Макар што беа тешки воени времиња, на Игор Лозински му се приреди достоинствен закоп од многубројните пријатели.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)