мој (прид.) - обраќање (имн.)

Или Грофот го има оценето како дрско моето барање да ги именува причините поради кои морам да учествувам во овие срамни визити?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дали беше во прашање тонот на моето обраќање?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
-Веднаш да си го оставил коњот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И самиот сметам дека моето обраќање по малку е и грубо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не криеше да се прикаже како посебно потресен од нејзината смрт!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Останав уште поосамен кога бушавиот ја затвори вратата. Поосамен и збунет.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој, како да го подразбра ова мое обраќање како прекор, си ја тргна насмевката од лицето, а додека ја затвораше вратата ми се пристори дека слушнав нешто како извинување, нешто како овде, во зданиево не е забрането да се разговара сам со себе, другарите ме немаат советувано да внимавам на такви нешта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Долу, на местото на несреќата, кога му изразив нешто што требеше да се протолкува како жалење за смртта на Таша, како мој личен израз на болка во однос на жалниов настан, тој го сфати моево обраќање како сочувство упатено нему ; Таша како да му била блиска роднина, или нешто поблиско и од тоа!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)