Зар Јас што го поништувам овој свет со збор а не со рака што му ги лупам лушпите - факти му ги симнувам тешките панцири и гуњи на лагата балдахините божески и кралски на суетата зар Јас заслужувам таква бедна казна: да застанам унижен ко Адам пред крстосницата на прогонството и окован во прангите на измамата со тешката иднина на грб со прекор од поколенијата од моето семе што треба да се родат пак по истиот пат да тргнам? 88 okno.mk Крст-о-пат Колку сме сметени кога пред крстопат доаѓаме без знак.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)