„Каде е моето совршенство? Што барам јас, каде е она што ми припаѓа само мене?“ си помисли таа, а очите ѝ се наполнија со солзи, зашто знаеше дека сега, кога сеќавањето на момчето што ја бакна по вторпат, а всушност ја бакна еднаш и засекогаш, ѝ се врати, никогаш нема да може повторно да го избрка од себе.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)