Од почетокот тешко ми одеше, па моите јадења не беа секогаш нај, нај..., но подоцна сѐ беше како што треба.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Се сеќавам дека со учителката многу игравме, а кога се изморивме и седнавме да си јадеме, кога ја одвиткав крпата - моето јадење го видов сето здробено: јајцата, и домат, и лебот - Леле, си извикав и се расплакав...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)