мој (прид.) - ќерка (имн.)

Постојано ме гледаа во идеалниот лик во „мојата ќерка“ по која мечтаеја, кога одеднаш, таа, како дрогирана, замачкува некои платна или со денови избива од дома во најсомнителни друштва на дегенерици.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Не знам дали мислите на мојата ќерка, да, јас имам ќерка Христина,- се чудеше и натаму татко ми.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ја тебе кажам нешто смешно, Рози, тоа случи кога моја ќерка Стефани роди нејзино прво дете - Руди.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Ти сега моја ќерка“, тој зрачеше од задоволство. „Ја среќен ти омажи за Даниел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ја тебе сакам како моја ќерка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тоа крши мое срце, моја ќерка разболе и умре, а ја не може ништо прави да помогне нејзе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ти запозна цела фамилија, мои ќерки, мои зетови, ама ти не запозна Домаќин.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Добро Рози, ти моја ќерка сега, како Зоја и Стефани.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Моите ќерки си се чуваат за во брак!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Бледа е. И скромна. Онаква каква навистина ќе беше мојата ќерка ако не ја подгониле во некој логор, меѓу жици и пци.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Мојата ќерка умира“, рече. „Тоа почна изутрина, откако влеговте таму!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Господине Грекусис, ова се моите ќерки Томаица и Христина.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Гледам дека си добро момче со добар карактер, но јас имам други планови за мојата ќерка.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Дури, во една пригода, нејзиниот татко изјави за „Премиер”: „Нема да дозволам мојата ќерка да ја опкружуваат фоторепортери и новинари, а да биде далеку од својот дом.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа девојче има семејство и пријатели тука, во Скопје, од каде што нема да излезе сѐ додека не стане сама одговорна за своите постапки”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мојата ќерка се викаше Трнка. Трнка е постарата, мамо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова е мојата ќерка Вера, а Љуба, вие, се разбира ја знаете, мојот зет исто така, а Надежда немам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Зар нему да му ја дадам мојата ќерка“, викаше бесно Профим.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Пред очите ми светнува снимката од скопско еврејско маало.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Која е мојата ќерка можевте да видите во албумот што еден од вашите луѓе пред малку го удри од оној ѕид и го распарчи...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Онаква каква навистина ќе беше мојата ќерка ако не ја подгониле во некој логор, меѓу жици и пци. Ми доаѓа да се пошегувам сурово.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Помина со прстите по површината на фотографиите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ова се моите ќерки, а ова – моите сестри, брат ми и јас.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)