Ова мислење веројатно потекнува од Англија, бидејќи шесте филмови што ги направи во текот на тие четири години - покрај Станар (1926) и Уцена (1929) - без сомнение се и осумте најдобри филмови кои се остварени во таа земја: таква виталност, инвенција, јачина на личноста и чувство за филмскиот јазик не достигнал ниту еден Англичанец ни дотогаш, ни оттогаш.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
алфред хичкок (втор дел) Распространето е мислењето на критиката дека Хичкоковото „зрело доба” му припаѓа на англискиот период, дека почна со Човекот што премногу знаеше (1934), а заврши со Госпоѓата што исчезнува (1938) - значи, пред самото негово заминување во Америка.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Грот: Да, мошне моќна икона. !
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)