Уметничкиот контекст на лично изложување на ризик во процесот на настанувањето на делото има еден семиотичко-симболички квалитет којшто оди од онаа страна на садомазохизмот. (Weibel 1978) За многу современи уметници телото сè уште е моќен материјал.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
“ (Chalupecky 1978:34) Ако уметникот се тепа, тоа не значи дека садистичката публика набљудува еден мазохистички уметник... затоа што изложениот уметник може да се замени со публиката или дури со севкупното човештво.