Уметноста требало да биде радијантен симбол на топлината на телата. (Како момче од шест години, 1927 г.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
А неговиот воз на спасувачки санки во Das Rudel, 1969, ја сугерира потребата за спасување и за исцелување на раните од детството.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Понекогаш го охрабрувал стадото да создава сопствена топлина, како тогаш кога рекол дека “секој човек може да биде уметник”, а понекогаш го прекорувал поради тоа што не ја чувствувал неговата топлина врз себе - што е проекција на неговите чувства за родителската рамнодушност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Зборувајќи за wie man dem toten Hasen die Bilder erklart (Како да се објасни слика на мртов зајак, 1965), Бојс кажал дека повеќе сака да му зборува на мртов зајак поради тоа што публиката според него не е доволно жива и не го сфаќа.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Она што го привлекло детето била интуицијата за неговата сопствена историја и време и за присуството на нешто што никој не го забележал”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Всушност Бојс бил тој никој, како што, по мое мислење, бил и мртвиот зајак во wie man dem toten Hasen die Bilder erklart - тој сликите што ги направил како возрасен човек му ги објаснувал на мртвото дете во себе, за во нив да вдахне живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Називот на перформансот беше: „Како на жив зајак да му се објасни перформансот на Јозеф Бојс: „Како на мртов зајак му се објаснуваат слики’“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Онака спонтано како што тоа се случува во андерграунд зоната се договаравме да направиме некаков ривајвл на познатиот Бојсов перформанс - “Како на мртов зајак му се објаснуваат слики”.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Овојпат, крстот на Тошевски беше стап за сите нас што не се разбираме од уметноста, нешто слично како во естонската претстава „Како да му ги објасниме сликите на мртвиот зајак“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Не сакам сликата да му ја објаснувам на мртвиот зајак, со залудноста е готово, доволна е таа самата по себе 68 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)