мртов (прид.) - тело (имн.)

Тоа животно искуство ја рефлектира геополитиката на исчезнување којашто Paul Virilio ја идентифицира како еден од условите за „Чиста војна“.3 3 Paul Virilio, Sylvere Lotringer: Pure War, 1983.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Маргина 37 59 Конкретните и опипливи докази за постоењето на колежи во бомбарди­ра­ните градови каде што мртвите тела биле запалувани или покопани сега се сведени како резултат на изминати војни, бидејќи крематориумите и термону­клеар­ната вапоризација ги избришаа сите пресметки за смртта и деструкцијата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Уметноста на Гринавеј во голема мера е уметност на цитати, пред сѐ од ликовната традиција; тука се, значи, меѓу другите, Караваџо, Жорж де ла Тур (УГОВОРОТ...), Вермер (ЗОО), Бројгел, Рубенс (ДАВЕЊЕ ПО БРОЕВИ), Веласкез, Халс (ГОТВАЧОТ, КРАДЕЦОТ...); кога пак станува збор за труповите од животни и за полжавите врз мртвите тела тешко е да не се сетиме на Буњуел.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тажните гласови на репортерите, долгите кадри, сликите на мртви тела, погреби, лешеви завиткани во национални знамиња, ритуалните примања на воените одликувања, толку слични на примање хостии, ужаси проследени со балканско новокомпонирано дрндање, шлагери што со фолклорно дерење му се закануваат на непријателот дека ќе биде уништен, сиот тој новокомпониран патриотски фалш, таа кичерска пропагандна индустрија на војната - сето тоа се крчка во балканскиот лонец помеѓу трагедија и фарса, страдалништво и рамнодушност, сочувствување и цинизам, гроза и пародија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Продолжи да оди. Пенушките од брест, што беа откорнати од теренот и со булдожер беа турнати во купишта од безредие со корењата црни како јаглен кренати нагоре под чудни агли, му изгледаа стравотни и го потсетија на надуените мртви тела испечени од сонце, што ги имаше видено на северно-африканските бојни полиња.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Дворот се начичка добро до народот и од неговата таговна вика. (Сите пак, не ги ни собра.) Сред плачот се стегаше народот надвор и благо секој на мртвото тело Кузманово сакаше да му се доближи: да го бакне неговото чело.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Седнав на креветот, покрај мртвото тело во бела ноќница.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го зедов писмото – во него објаснуваше зошто го сторила она што го сторила: се вљубила во оженет офицер, останала трудна од него, тој ѝ рекол дека нема да се венча со неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се олабавило, со цело лице се обидело да го побара својот убиец стреснувајќи се од темната врелина што му џбурнала од полуотворената уста и со расширени раце, чиниш со мртвото тело, сакало да го заштити оној што можел да му биде татко, заштитник или учител на вакви сурови часови, паднало врз прпелкавиот грч.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И тогаш, по еден истрел, на момчето како да му здодеало со напнат грб да го исправа од невозможната положба човекот со крвави гради.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нашите коњи од мртвите тела не можеа ни да чекорат.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Веќе падна мракот додека гавазот и Бошко, со мртвото тело преку своето седло, се прибраа во градот, па валијата нареди покојникот да ја преседи ноќта во куќата, иако според муслиманските обичаи тој требаше што поскоро да биде закопан.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој космички миг на среќавањето со мртвото тело на Рацин на плоштадот, покриено со знамето на земјата, на неговата земја за која живееше, страдаше и пееше, тој молневит душевен потрес, таа отворена рана, страдалничка, на елегичните стихови на неговата Балада што нѐ сплоти сите во плач и липање беа, можеби потсвесно, но длабоко во чувствувањето и мислата оној никулец што ги откриваше како еден нов, дотогаш непознат свет на болката на постоењето и на убавината на зборовите, мојата чувственост, мојата приврзаност и определба за поезијата.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Веселко, детето, дури сега се потресува од мртвото тело на петелот и со страв ѝ го подава на баба си.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На неа е телефонот на фирмата која ги замрзнува мртвите тела за да бидат во можност, теориски, еднаш во иднината пак да се вратат во животот. Маргина 34 115
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Утредента селаните го најдоа мртвото тело на арамијата, а неговиот бес што умира беспомошно го видоа во јатаганот: во претсмртниот час успеал да го закопа дополу во меката земја на ливадата на Бошка Манев.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сите беа собрани крај мртвото тело на мајка му од Трајана, која од преголема радост што го виде Трајана женет, ја испушти душата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дресерот разбеснат за смртта на кучињата, го зеде мртвото тело на Јандро и го фрли на кучињата да го јадат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Од највисоката гранка на белата муренка црната птица уште еднаш ги пребројува мртвите тела кои пловат по маночо и живите рани обложени со вистински воздишки.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Дури и националните вести се первертирани, бидејќи станаа подвиг ориентиран кон профит, откако Tish го презема CBS.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Заразени сме со овој вирус - со демоните во нас и околу нас.“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сега тоа е непријател бр.1. Секоја ноќ вестите повторно и повторно се навраќаат на убиствата и на мртвите тела.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пцости, хрчење, тешко дишење, глуво удирање со тупаници, писок, топло лизгање на ножот по коската, чад - пламен - светлина, мирис на крв, газење по мртво тело, откината рака, пресечен грклан, издупчени гради, болка, крв, штик на штик, нож на нож, цевка на цевка, оган - нож, пцовки, молба, молскавици, крв-крв- крв...мрак - мрак...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Таа се прекрсти, запали свеќа. – Тука се врти нејзината душа... - рече покажувајќи на местото кадешто го најдоа мртвото тело.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бранот плиска и небаре го гали мртвото тело, удира полека, се враќа и одново ја заплискува неа, непознатата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сѐ уште има сила да го задржи веќе мртвото тело на противникот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)