мртов (прид.) - ѕид (имн.)

Тогаш Аргир му се чинеше на Велета како некое неземено суштество, по чија волја оживуваат мртвите ѕидови и се креваат, растат до бескрајниот небесен простор.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)