Ноќе лежиш буден на кревет, исто како во мртовечки ковчег, и ги слушаш ужалените кои се внатре во тебе како те оплакуваат, а ти им викаш да престанат да те оплакуваат, но тие не престануваат.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
А денот е слабо доенче и не може од мртовечкиот ковчег да направи колепка.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се испречија ти е војски среде главниот пат, ни пиле да прелета.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Е, тогаш на нашите им затребаа сандаци.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Како мајстор за мртовечки ковчези ме одредија кога ненадејно му се претстави на Господа газда Спиро.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
За моја среќа или несреќа патот за Штип и за Криви Дол го затвори германската војска што се повлекуваше од Грција.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ќе го направиш мртовечкиот ковчег како што е пропишано.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Немам тенеке за да исечам ангелчиња и да го украсам ковчегот, другар Ѓурчин“, реков.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ова ти го наредува власта, а власта никогаш никому не му останува должна", ми нареди Ѓурчин.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„А кој бара од тебе ангелчиња.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А денот е слабо доенче и не може од мртовечкиот ковчег да направи колепка. Смешен сум.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Така некако на брзина фрливме шепа земја врз мртовечкиот ковчег и уште не покриен, се разотидовме.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)