Најпрвин свенале зелените пупки во очите на момчето со многу сонце и злато во косата, и потем, по последниот несвесен обид да ја стресе од својот грб олабавената младост, мустаќестиот човек со неверојатна и бездруго претсмртна сила ги закопал ченгелестите прсти во глекавоста на црвеницата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се свртеа, изненадени со влагањето на сувиот, мустаќест човек. - Кој си ти?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но видливо истинувале, движењата до неразбирање им станувале бавни.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)