Тој што влезе е јадар, блед од сонце, набрекнат од крв.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Стоеше со тешко виснати раце набрекнат од крв и ракија и гледаше во недокучивоста на небото на кое изгасна една светлост со кус живот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)