надворешен (прид.) - врата (имн.)

Се отвара надворешната врата. Во собата влегува Тасе Берберот.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Милка ја лупна надворешната врата, потоа влезе во собата, си ја остави чантата и си го слече палтенцето. Потоа отиде во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Митко отиде до надворешната врата и се обиде да отвори.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тропна надворешната врата, се слушнаа чекори, со тресок се отвори вратата од кујната и, - ете ти го Мирко. - Мамо, лепче!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Силно тропање на надворешната врата го тргна од мислите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
На надворешната врата го сретнав поштарот кој ја имаше во едната рака одделено нашата дневна пошта.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ни Коте ни Методија ништо не сфаќаа. Повеќе од вчудоневиденост одошто од почит ги пуштија братучедите меѓу нив прави да излезат, се погледнаа и кога Коте се пресегна по клучот од надворешната врата, Методија излезе пред него.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
За работата да биде уште понеподнослива, отспротива, пред надворешната врата на својата куќа, стоеја Надежда и мајка ѝ, а подалеку зад нив, и снаата, трите со рацете во врзалките од скутините, и трите со еден мил, блажен израз на среќа што го слушаат овој разговор.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Милка ја лупна надворешната врата, потоа влезе во собата, си ја остави чантата и си го слече палтенцето.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
По некое време тропна надворешната врата. Се слушнаа гласови.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Задишан, зацрвенет во лицето, Бојан ја отвори надворешната врата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И надворешната врата сега беше отворена и низ неа над прагот влегуваше светлината од месечината и ја правеше сенката од вратата многу темна.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Неочекувано, надворешната врата се отвора и влегува татко ми: - Што правите вие двете мои нај-женски? – доаѓа право кон нас и ни се меша во прегратките. – Се галите, а?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога Генералстап ја отвори надворешната врата, тропна ѕвонче над нас и го објави нашето влегување во влажното претсобје.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Надворешната врата од црковниот двор, украсен со мноштво цвеќиња, е затворена на катанец.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
ЛУКОВ: (Станува, оди по неа и ја проверува надворешната врата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Едно време настапува молк. Потоа, придобивајќи сила на потрес, на надворешната врата се ѕвони.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Меѓутоа, веднаш се повлекува во кујната, затоа што се отвора надворешната врата и во собата, без здив од трчање, влегува Милка.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Го проверува својот револвер и дури потоа трга кон надворешната врата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Го вади револверот и брзо застанува близу до надворешната врата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Истовремено со неговите први зборови, некој се обидува да ја отвори надворешната врата и кога не ќе успее, почнува да удира во неа.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Останува сам. Долго, надмоќно, гледа кон надворешната врата, потоа повторно сака да запали цигара.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ги затворија сите надворешни врати, решени да не ги отвораат до пролет.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Слушнав како силно тресна надворешната врата, потоа брзи чекори во ходникот и пак тресок на вратата од собата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)