наострен (прид.) - клун (имн.)

Во точно наострениот клун од - - овој надреален свет умира една глад.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
(Тешко е да не се забележи дека во ликот на Тот, наострениот клун на неговата ибисовска глава изгледа како инструмент за пишување, како гласот да е претворен во зашилено перо.)
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Икар паѓа во својот лет кон сонцето (Ра овде дава убав премин со тоа што е бог-сонце) и станува Тот, кој го надоместува таткото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)