Значи, токму сега му е времето да се мисли за нашиот јазик, нашата национална литература и воспитувањето во национален дух.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа се потресни примери на една чисто национална литература која не ги загубила општите значења.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
“национални литератури”, судбоносниот пресврт во историјата на духот кој доведе до разорување на континуитетот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)