Ритуалот е прагматичен пред се, затоа што тој претставува главна операција за зачувувањето на “својот” (мој, на нашата заедница) космос, за негово управување и регулација, за негова контрола...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Но она што можеме да го сториме, е енергизирање на нашата заедница во однос на технологијата.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Секогаш е тешко да се знае дали ваквите тврдења – кои веќе ни станале толку познати и кои настојуваат дека геј-културата е нешто застарено, дека е нешто од минатото, дека е нерелевантна за помладата генерација и дека е веќе ненужна во свет во кој лезбејките и геј-мажите, ете, можат да се венчаат или да се избираат за шефови на држави (барем така е на Исланд) – секогаш е тешко, велам, да се знае дали со ваквите тврдења се искажуваат факти или желби, дали се некаква сепнатост од откривањето неочекувани добри вести или, пак, се артикулации на некоја желба просто да ја снема геј-културата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„За многумина од нас“, пишува, „имаше нешто по име ‘геј-култура’ и тоа ги подразбираше кампот како дискурс и музичкиот театар како предмет на восхит“.425
Но тоа било одамна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Џон Клам, кој растел во 1950-тите, не страдал од таква забуна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Самите настрани новинари на ТОНИ нагласуваат дека околу прашањето што е денеска геј-култура може да се јави голема неизвесност поради она што го викаат „сеприсутниот генерациски јаз“, кој „може да изгледа особено длабок во нашава заедница“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Знаеја и младите дека ашик нашата заедница не поднесува, дека срам од љубов во неа не бидува.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Одиш од куќа до куќа, посредуваш со убав збор; премолчуваш што треба да се премолчи, а кажуваш и нешто повеќе таму кајшто има место да се каже и кога работата е готова, среќна си како ѕидарот пред новоизградена куќа, зашто и ти нов дом си створила.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
За радост на луѓето, нешто за благодарност од роднините, а најмногу за напредокот на нашата благословена заедницата.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
И сè во полза на нашата заедница и на радост на усреќените парови, следејќи го благословот запишан во Книгата: „Погледни на небото и изброј ги ѕвездите, ако можеш да ги избориш; толкаво ќе биде потомството твое...“ 2
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
- Не знам зошто, но бев сигурен дека тато не е воопшто задоволен од помошта на таа наша заедница и на тоа наше општество, а тоа уште повеќе ме растажи.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- тоа се обидува да го стори нашата заедница, општеството...
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)