ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Кога се омажи, нашата соба наеднаш стана многу пространа, а миризбата на липата што растеше до прозорецот на нашата соба не се чувствуваше со истиот интензитет дури и кога беше отворен.

Стоев на прозорецот од нашата соба, онаа од другата страна на липата (собите ги заменивме со Трендафил и Ласа) и не дочекавме да влезе вантре ниту пак јас да излезам.

Ги гледав низ прозорецот. Татјана се смееше. И се допадна таа глетка.

Сестра ми се плашеше од темница и заради тоа кога навечер си легнувавме вратата од нашата соба беше отворена додека таа не порасна доволно.

Јас се расправав, сестра ми најчесто да не речам бегаше, се повлекуваше во нашата соба.

Сега не би ја оставила! Тешки беа тие две недели пред нејзината операција на ногата.

Кога на пет или шест години доби пеницилински шок, Трендафил и Ласа остареа десет години во една ноќ!

Тоа беше најдолгото лето во мојот живот.

Татнежот на возот беше ко Рај Кудер во нашата соба, што некогаш шишкаше со двојно поголема брзина.

Таа вечер, се сеќавам, долго време плачев во темниот агол од нашата соба.

Ми беше малку криво што таа не се наоѓаше во нашата соба, но важно никој не ми пречеше по повеќе пати на ден да ја видам.

Туѓите врескања се казна за моето молчење.

Кога влегов во нејзината соба, во нашата соба, таа седеше на креветот, со перницата в раце.

Од собата над нашата се слушаа чекорите на Ханс и Јохан – едниот чекореше бавно и тешко, другиот брзо и отсечно.

Ги зеде моите раце меѓу своите.

Тогаш ме изнесуваат од нашата соба,” и се насмевна, како кога човек ќе си спомене на добрите стари времиња, “и ме носат во некоја од оние соби каде што врескаат, врескаат, врескаат.

„Да одиме во собата за умирање,“ ми рече.

Доктор Гете секоја прва сабота во месецот ни држеше предавања во големата сала на Гнездо.

Не многу, само збор – два, колку да ме слушне некој од докторите или болничарите, и да ме врати во нашата соба.”

Да преспиеме само една ноќ заедно во нашата соба.“

Кога низ Гнездо ќе се раширеа пеколните крикови, кога тие крикови се хранеа едни со други, се бодреа, се потсилуваа, мене ми се чинеше дека сме фрлени во некаков непознат, страотен свет, во кој сепак сме заштитени со ѕидовите на нашата соба; понекогаш, кога низ Гнездо ќе се раширеа пеколните крикови, кога тие крикови се хранеа едни со други, се бодреа, се потсилуваа, Клара кажуваше: “Оваа наша соба е како матка.” .

Во нашата соба скоро никогаш немаше тишина.

Стана, ги собра трошките од масата, отиде до прозорецот, го отвори, и ги фрли трошките надвор.

ЛУКОВ: Во нашата соба, се разбира.

Мирис убав се разнесе, во нашата соба, јас ќе правам колачи, до старосна доба!

Некаде пред утрото почна да врне. Нашата соба имаше само еден прозорец, висок и тесен и стоев крај него и го набљудував дождот како твори река на сребрени иглички.

Срцевината на јаболките му била непотребна и тој ги исчистил јаболките во нашата соба, а срцевините ги фрлил во корпата за непотребна хартија.

Стариот „Риц”, во нашата соба топло, темно со сета своја блага тежина на Европа превлечена преку нас како јорган.

Однекаде беше донесена и висока, убава печка за нашата соба.

„Нашата соба е мала како кутија“ , пак повторија браќата. „Зоолошката градина беше затворена.“ „Однесете го на крај град и оставете го“ , прсна.

Врати се, Марија, ќе шепне, избриши ги сенките од нашата соба.

Ти сакаше да ја донесам Африка и нејзиното срце. Конго во нашата соба. Модрите води на Танганика. Изворот на Нил. Занзибарските ѕвезди.

Тој секоја ноќ плаче во аголот од нашата соба.

Со ваквите неурамнотежени размисли бев обземен уште вечерта по сахраната на Самоников, додека се прибиравме со Катерина во нашата соба.

Дури и дишењето на Катерина го слушав?

Она што се чинеше можно, па дури и веројатно, се сведуваше на заклучокот дека жената слегнува во месарницата бидејќи добитокот е премногу гласен и здивен; дека станарите се вознемрени; можеби на некој од погорните катови се одржува и состанок на куќниот совет па од таму доаѓаат барањата стоката да се смири.

И најсериозно се прашував: како може да се случи да сум овде, кај Зрновски, кога знам дека седам во аголот на нашата соба.

Нејзиното сновење горе-долу го побуди во мене сомневањето дека во куќава се случува нешто необично, но дали долу, во месарницата, или во станот еден кат над нашата соба, не бев сигурен.

Еднаш или двапати ја обавестив дека ми е познато она што се случува во дуќанот под нашата соба. Дека знам на каков терор е изложена.

Не пропуштив да напоменам и дека се подготвувам да интервенирам.

Со ова исто чувство се разбудив и некаде во ноќта.

Сето време додека татко ти се мачеше и стенкаше со топлата печка во рацете, ти трчаше околу него, повеќе му смеќаваше одошто да му помогнеш, а кога најпосле големата преселба на годишните времиња беше извршена, се врати од дворот и застана пред татка си.

Го знаете она доба, кога место зимата, во нашите соби, и тоа без посебно најавување, влегува пролетта.

Кога вечерта останавме сами со Дино во нашата соба, тој не сакаше да разговара за ништо, тврдејќи дека е многу уморен од работа и дека не сака да се занимава со глупави женски караници.

Зедов цела шницла и исто како претходниот ден ја набутав во уста и полуизџвакано ја изголтав.

„И во нашата соба, бабо.“ „И во вашата, мило на баба, сѐ заедно ќе сториме!“

Омајнина Има само еден момент кога сум-цел; кога ноќта и денот играат улична претстава- кога здрвен ко истепано куче легнувам на душекот од нашата соба здробен не сум- за момент; тогаш ме заобиколуваат најгорки дробни Виулици од чеканите на дрскиот кловн-свет; главата ми е дупка од светлина благо затемнета снегулка на дното од Охридското езеро- полумртва; има само еден дел од раздемнетата живеачка кога сум- цел;

Откако ќе ги изгаснат сијалиците во нашите соби и ќе ни речат „Пријатно“, ние двајцата ќе побараме да ни донесат вода за пиење...