најблизок (прид.) - пријател (имн.)

Никој во семејството не смееше да го буди цариградското време, ниту Мајка, ниту ние, децата, ниту неговиот најблизок пријател Климент Камилски, кој дотогаш му се исповедувал на Татко за најскришните настани од животот збиднати во Франција, Шпанија, во борбите во земјата, во затворот на Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ќе направиме мала свеченост само со најблиските пријатели.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мојата „прозна тајна“ ја знаеја само најблиските пријатели, на кои, првин со страв, потоа со задоволство им читав по некој од расказите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Разочараноста од ваквите случувања и најблиските пријатели ги престорува туѓинци, и тие понатаму, низ сиот свој живот се однесуваат како непознати па дури и како непријатели!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А Таша, (од сите наши разговори го понесував тој впечаток), Таша го почитуваше Ѓурчин и понатаму! Веројатно со причина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Маргина 34 65 Кога оваа поента ќе се усвои, можат да се постават разумни параметри за простување: меѓу човечките општества, од поединецот се простуваме како од поединец, не како од претставник на класа, иако и тука ќе постои не само категорија туку и хиерархија - сопружник или друго најзначајно друго суштество, остатокот од потесното семејство, најблиските пријатели и сора­бот­ници, поширокото семејство, помалку блиските но сепак вредни прија­тели, соседите, колегите и познаниците колку што времето ќе дозволи.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И покрај преземените мерки на безбедност во терористички атентат во неговата резиденција мистериозно згина еден од најблиските пријатели на Арафат, водачот на военото движење Абу Џихад Арафат речиси секојдневно го менуваше своето живеалиште.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но, тоа всушност отсекогаш бил Борхесовиот омилен начин да муабети: тргнувајќи билокаде каде што ќе го поведат разгранетите и кривулести ходници на неговото величествено помнење.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Потоа додаде и некои поединости за раскинот со својот најблизок пријател и соработник Адолфо Био Касарес, за одбивањето да се врати во Аргентина, за француското издание на неговите собрани дела во Галимаровата „Bibliotheque de la Pleiade“ (дотогаш единствените двајца шпански писатели вклучени во оваа серија беа Сервантес и Гарсија Лорка).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се сеќававме на претходните средби во Оклахома, Сан Диего, Лос Ангелос, Буенос Аирес, Мејн, чикаго, Пенсилванија, и на Харвард, каде што стана почесен доктор 1981-та.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше тоа необврзан разговор, кој скршнуваше од лични нешта на книжевни прашања, од храна на швајцарски обичаи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)