Грандиозното финале на филмот со стотици генијално искористени статисти, кадешто се користи возењето на една висока кран- камера која една по друга ни ги открива неколкуте сцени и неколкуте публики, е најдобар пример за претходно изреченото: вистински крај на низата од набљудувани- набљудувачи нема; и нашето око е само дел од таа низа.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
(...) Најдобриот пример за концентрација на различните пристапи е вашиот прв долгометражен филм, трочасовниот “The falls”, снимен на 16 мм.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
” (Во надрогираните години што следеа, Пол многу пати призна: „Знаеш, таа моја изјава е најдобар пример на погрешна проценка”). 118 Margina #15-16 [1995] | okno.mk Тие Лириеви Celebration, кои одеа таа есен, беа вистински есид курс за почетници.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ти гарантирам дека за три месеци со нив ќе биде готово - па погледни која глупост уште сега направија од тоа...
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
-, дури и кога ќе почне физичкото злоставување, дури и тогаш ќе постои она што се нарекува сингуларитет и отпор, сеедно каде е манипулациското тежиште и сеедно колку дуелот во суштина е нерамноправен, и во двата смисла; повторувам, сметајте го ова како еден залажувачки нацрт- итинерер, како мешаница од траги, како еден пародичен хумор, како, најпосле, симулација на борба, бидејќи тие веќе почнуваат да млатат (синхроно, бидејќи индивидуализмот, пак, за нив, е најстрашното нешто и затоа повеќе ја преферираат снајперската безобличност и тој тип на потпис, егзекутирање од дистанца, речиси без џелат, сѐ во какофонија, метеж и хаос од удари), најдобар пример е проширувањето на кампањата против Сорос кој, сакал- не сакал, можеби неправедно и пренадуено но ете, тоа му го сторија наци-социјалистите од сите бои, од Будимпешта преку Загреб и Београд па сега и во Скопје - стана симбол на просветеност и цивилизираност, едно светленце надеж среде овие страшни ветрометини каде цели класи и нации исчезнуваат преку ноќ, среде целава оваа безнадежност. 6 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
И во животот на Албер Ками е предочен европскиот трагизам, во неговата лекција за апсурдноста.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Париз е најдобриот пример за тоа, но Ками запира на Виена, како град крстопат на историјата, кога одекнуваат ударите на историјата, има ноќи кога небото се покрива со крв, камените коњи чиниш ќе полетаат.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Дури ни јас не ти бев најдобар пример бидејќи и самата сметав оти е доволно да клекнеш пред светата мајка од иконата и да ѝ ги раскажеш своите патила, а колку ќе може таа кутрата толку и ќе ти помогне.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Можеби најдобар пример е делото на припадникот на Инките, Гарсиласо де ла Вега.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Неговото главно дело, Кралските коментари (1609, 1616), претставува, како што и насловот навестува, текст кој стратешки се сместува како секундарен, како коментар; Гарсиласо само сака да го исправи и дополни, вели, делото на шпанските историчари за царството на Инките.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)